U2 in Brussel : Verslag

“Time won’t take the boy out of this man”

5 jaar, 3 maanden en 12 dagen was het geleden.Toen kwam U2 voor het laatst naar het Koning Boudewijnstadion. Ik toen nog een halve snotneus van 19, nu een volwassene van 24, maar met nog steeds hetzelfde gevoel als ik in aanraking kom met U2. Het gevoel dat er niets kan mislopen, want het is U2. Diezelfde kriebels om je idolen aan het werk te zien en jezelf voor een dikke twee uur volledig over te geven aan het moment. Dus daar stond ik dan op een zonnige woensdagnamiddag te wachten tot de deuren van U2’s 360° Tour opengingen. Het podium, alias ‘De Klauw’, is een immense constructie van Belgische makelij. En toch, als de 4 Ieren het podium opkomen, voel je dat het kot te klein is.

“Be careful of small men with big ideas”

Of hoe een klein mannetje van 1m70 het publiek na 30 seconden al volledig meeheeft. Wat de rest ook mag zeggen, Bono is een geweldige performer en zijn présence op een podium is fenomenaal. The Edge is van hetzelfde bedje muziek. Zoals altijd goedgemutst en de coolness dat hij uitstraalt wanneer hij speelt is legendarisch. Adam Clayton lijkt wel een blok beton, niemand zal hem wegspelen. De meestal serieuzere Larry Mullen liet ook zien dat hij het volledig naar zijn zin heeft bij U2.

“It takes a crowd to cry”

Niet alleen U2 was de ster van de avond, ook het publiek was in uitstekende doen. Na 15 seconden van I Still Haven’t Found What I’m Looking For werd Bono het zwijgen opgelegd : het publiek nam het een minuut lang over en zorgde voor een van de vele kippenvelmomenten. Ook na het magnifieke With Or Without You bleef het publiek minutenlang nazingen. I Will Follow en Where The Streets Have No Name zorgden er dan weer voor dat de mannen achter hun seismograaf alert bleven.

“Like a song I hope to sing, I sing it for you”

1. Return Of The Stingray Guitar / 2. Beautiful Day / 3. I Will Follow / 4. Get On Your Boots / 5. Magnificent / 6. Mysterious Ways / 7. Elevation / 8. Until The End Of The World / 9. I Still Haven’t Found What I’m Looking For / 10. North Star / 11. Mercy / 12. In A Little While / 13. Miss Sarajevo / 14. City Of Blinding Lights / 15. Vertigo / 16. I’ll Go Crazy If I Don’t Go Crazy Tonight / 17. Sunday Bloody Sunday / 18. MLK / 19. Walk On / 20. One / 21. Where The Streets Have No Name / 22. Ultraviolet / 23. With Or Without You / 24. Moment Of Surrender

Uit de hits dat ze niet gespeeld hebben blijkt nog maar eens hoe groot U2 wel is : New Year’s Day / Bad / The Unforgettable Fire / Pride / Angel Of Harlem / Desire / All I Want Is You… Wat een band!

“And you hunger for the time, time to heal, desire time”

Twee dagen later bevinden we ons weer met beide voeten op de grond. Nee, U2 daalt niet in mijn achting. Ze bevinden zich twee trappen hoger dan eender welke andere band. Ik heb U2 nu reeds tweemaal gezien in het ‘Koning Bonostadion’. Langzamerhand werken U2 en ikzelf naar een climax toe. Dat moet er binnen x aantal jaar komen in hun thuisstad Dublin. Daarna zeg ik het concerteren voor eeuwig vaarwel en kan ik met een gerust hart de rest aanvatten.